Το Σάββατο 31/01/15, γύρω στις 21:30 μια ομάδα πέντε Μαροκινών εποίκων του
επιτέθηκε φραστικά μπροστά στο σπίτι των παπούδων του με τους οποίους ζούσε,
κάνοντας ρατσιστικά σχόλια για τη Σαχραουί καταγωγή του. Είχε προσπαθήσει να
προστατέψει τη θεία του την οποία παρενοχλούσαν σεξουαλικά δύο από αυτούς. Όταν
εκείνος αντέδρασε, του έριξαν μια πέτρα στο στήθος με αποτέλεσμα να σωριαστεί.
Ακολούθησε ο άγριος ξυλοδαρμός του και κατέληξε με ένα ψαλίδι καρφωμένο στο
λαιμό.
Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο όπου του έραψαν την πληγή χωρίς
αναισθητικό και αντισηψία και κατέληξε στο αστυνομικό τμήμα, όπου κρατήθηκε σε
απάνθρωπες συνθήκες. Τις επόμενες ημέρες μεταφέρθηκε πολλές φορές στο
νοσοκομείο χωρίς να ειδοποιηθούν οι δικοί του.
Τη Δευτέρα 02/02 στις 08:00 οδηγήθηκε στο δικαστήριο. Αφέθηκε προσωρινά
ελεύθερος, αλλά κατά την επιστροφή του στο σπίτι, η υγεία του παρουσίασε
επιδείνωση. Οι δικοί του τον πήγαν στο νοσοκομείο, για να ενημερωθούν ότι δεν
διατρέχει κίνδυνο και να πάρει εξιτήριο μετά τη χορήγηση οξυγόνου και
αντιβιοτικών. https://rasdargentina.wordpress.com/2015/02/10/la-unms-condena-la-agresion-sufrida-por-el-joven-saharaui-mohamed-lamin-haidala-asesinado-por-colonos-marroquies/
Στις 04/02, και ενώ η κατάστασή του ήταν πια κρίσιμη, το νοσοκομείο της
πρωτεύουσας Λαγιούν έδωσε τον μέχρι τότε λογαριασμό προς εξόφληση και ενημέρωσε
τους συγγενείς ότι δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την κατάσταση και θα πρέπει να
μεταφέρουν το νεαρό στο Μαρακές, 870 χιλιόμετρα μακριά.
Οι συγγενείς προτίμησαν να τον πάνε στο Αγκαντίρ, λόγω της μικρότερης
απόστασης, αλλά και επειδή γνώριζαν την ποιότητα των παροχών υγείας προς τους
Σαχραουί στα δημόσια νοσοκομεία του Μαρόκου. Εκεί, αφού ταλαιπωρήθηκε λίγο
ακόμα, άφησε την τελευταία του πνοή ο Μοχάμεντ στις 08/02, μια εβδομάδα μετά
την επίθεση των ξενόφερτων γειτόνων του και την κάλυψη της αστυνομίας.
Οι γονείς ζήτησαν το πιστοποιητικό θανάτου και τη διενέργεια
νεκροψίας-νεκροτομής. Δεν πήραν καμιά απάντηση.
Στις 09/02 οργάνωσαν διαμαρτυρία. Η αστυνομία επενέβη βίαια. https://www.youtube.com/watch?v=iTwXxs2RG8E&app=desktop
Τέσσερις κοπέλες, συγγενείς της οικογένειας και ένας γνωστός ακτιβιστής
τραυματίες.
Το επόμενο απόγευμα, ο νεαρός αλληλέγγυος απήχθη από την Μαροκινή
αστυνομία, οδηγήθηκε στην έρημο και ξυλοκοπήθηκε.
Παρά τον εκφοβισμό και την αστυνομική βία, στις 12/02, η μητέρα του
Μοχάμεντ κατέθεσε μήνυση κατά των τριών πολιτών που επιτέθηκαν θανάσιμα στο γιο
της, κατά της αστυνομίας, που αρνήθηκε να βοηθήσει άτομο που βρισκόταν σε
κίνδυνο και κατά του γιατρού για ιατρική αμέλεια και συνενοχή με την αστυνομία.
Ζήτησε τα αποτελέσματα της νεκροψίας, τις εξετάσεις και τις ιατρικές εκθέσεις
του γιου της.
Καθώς δεν της δόθηκαν και δεν διενεργήθηκε δίκαιη έρευνα, αρνήθηκε να
παραλάβει για ταφή το άψυχο σώμα.
Στις 22/02, οι Μαροκινές αρχές προχώρησαν στην ταφή του Μοχάμεντ χωρίς τη
συναίνεση της οικογένειάς του και χωρίς ανεξάρτητη έρευνα. http://www.spsrasd.info/es/content/marruecos-entierra-el-cad%C3%A1ver-de-un-saharaui-asesinado-por-colonos-en-ausencia-de-su-familia
Ο νεαρός ακτιβιστής είχε δεχτεί απειλές εξαιτίας της δράσης του,
αλλά αρνήθηκε να ακολουθήσει τη συμβουλή της μητέρας του να μετακομίσει στην
Τενερίφη μαζί της. Της απάντησε ότι ήταν στην πατρίδα του και εκεί ήθελε να
παραμείνει.
Η στέρηση υγειονομικής περίθαλψης στους Σαχραουί που τολμούν να
μιλήσουν είναι συνήθης πρακτική βασανιστηρίων και ανθρωποκτονιών του
Μαροκινού καθεστώτος.
Επίσης κοινή τακτική είναι η ταφή χωρίς τη συναίνεση των οικείων,
όσων θανατώθηκαν από τις κατοχικές αρχές.
Στις 11/02 ο πρόεδρος της Αραβικής Λαϊκής Δημοκρατίας της Σαχάρας, με
επιστολή του προς τον Γ.Γ. των Ηνωμένων Εθνών ζήτησε την προστασία του
κατεχόμενου λαού των Σαχραουί μέσω ενός μηχανισμού επιτήρησης των Ανθρωπίνων
Δικαιωμάτων – δεν εισακούστηκε.
Στις 24/02, με νέα επιστολή, ο πρόεδρος της Σαχάρας ζήτησε από τον κ. Μπαν
Κι Μουν τη διεξαγωγή ανεξάρτητης έρευνας για τις συνθήκες θανάτου του νεαρού.
Και πάλι δεν εισακούστηκε. http://www.spsrasd.info/en/content/president-republic-asks-un-probe-assassination-saharawi-citizen
Η μητέρα του νεκρού ακτιβιστή που ζει στην Τενερίφη προσπαθεί εδώ και τρεις
μήνες να αποκτήσει πρόσβαση στα έγγραφα που σχετίζονται με το θάνατο του γιου
της και όσα προηγήθηκαν. Αντί αυτών, της προσφέρθηκαν χρήματα, δουλειά, δώρα,
αρκεί να υπογράψει το πιστοποιητικό θανάτου. Αρνήθηκε κι έτσι δεν έμαθε ποτέ
πού βρίσκεται θαμμένο το παιδί της. Από τότε, βρίσκεται υπό συνεχή
παρακολούθηση από τη Μαροκινή ασφάλεια.
Χτες έδωσε συνέντευξη τύπου https://www.youtube.com/watch?v=szQ6zHhh7Wc&app=desktop
εξηγώντας τους λόγους για τους οποίους ξεκινάει από σήμερα 15/05/15 απεργία
πείνας μπροστά στο Μαροκινό προξενείο της Λας Πάλμας με στόχο να παραλάβει τα
λείψανα του γιου της και να καταγγείλει την κατάσταση των ανθρωπίνων
δικαιωμάτων στα κατεχόμενα από το Μαρόκο εδάφη της Δυτικής Σαχάρας. http://poemariosaharalibre.blogspot.gr/2015/05/justiciaparahaidala-madre-saharaui.html
«Δε με ενδιαφέρει να πεθάνω. Φταίνε οι γιατροί, οι έποικοι, η αστυνομία,
όλοι. Καλύτερα να πεθάνω γιατί θέλω ο γιος μου να είναι ο τελευταίος. Αλλά
δυστυχώς κάθε μέρα προστίθενται κι άλλοι».
Η Ταμπκάρ Χαντί είναι 42 χρονών και μητέρα δύο ακόμα παιδιών.
Δεν ξέρω αν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο, αλλά μπορούμε να διαδώσουμε.
Πρέπει κάποτε να βουίξει ο τόπος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ εκφραστείτε κόσμια!