RemoveTheWall




ΔΙΕΘΝΗΣ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ 

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΜΑΡΟΚΙΝΟ ΤΕΙΧΟΣ ΚΑΤΟΧΗΣ ΣΤΗ ΔΥΤΙΚΗ ΣΑΧΑΡΑ


• Ο αποικισμός της Δυτικής Σαχάρας ξεκίνησε το 1884, όταν το έδαφός της χαρακτηρίστηκε Ισπανικό προτεκτοράτο σύμφωνα με τη Διάσκεψη του Βερολίνου (1884-1885) που μοίρασε την Αφρική στις Ευρωπαϊκές δυνάμεις.

• Το 1963, ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών συμπεριέλαβε τη Δυτική Σαχάρα στον κατάλογο των Μη Αυτοδιοικούμενων Εδαφών.

• Δυο χρόνια αργότερα, κάλεσε την Ισπανία να αποαποικιοποιήσει το έδαφος.

• Στις 10 Μαΐου 1973 δημιουργήθηκε το Λαϊκό Μέτωπο για την απελευθέρωση της Σάνγκια Ελ Άμρα και του Ρίο Ντε Όρο (Μέτωπο ΠΟΛΙΣΑΡΙΟ) με σκοπό να πετύχει ανεξαρτησία από την αποικιακή κυριαρχία.

• Τον Αύγουστο του 1974, η Ισπανία δήλωσε έτοιμη να διεξάγει δημοψήφισμα με θέμα την αυτοδιάθεση στη Δυτική Σαχάρα στις αρχές του 1975.

• Απαντώντας στην Ισπανική απόφαση, το Μαρόκο ανακοίνωσε ότι δε θα δεχόταν το προτεινόμενο δημοψήφισμα γιατί είχε εδαφικές διεκδικήσεις στη Δυτική Σαχάρα. Από κοινού με τη Μαυριτανία, το Μαρόκο ζήτησε τη διαιτησία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης.

• Στις 16 Οκτωβρίου 1975, το Διεθνές Δικαστήριο εξέδωσε γνωμοδότηση για το θέμα της Δυτικής Σαχάρας στην οποία καταλήγει ότι ποτέ δεν υπήρξε ζήτημα εδαφικής κυριαρχίας ανάμεσα στη Δυτική Σαχάρα και το Βασίλειο του Μαρόκου ή τη Μαυριτανία.

• Μετά την έκδοση της γνωμοδότησης του ΔΔ, ο Βασιλιάς Χασάν Β’ διέταξε την επονομαζόμενη «πράσινη πορεία» 350.000 Μαροκινών με σκοπό την εισβολή στη Δυτική Σαχάρα. Σε απάντηση, το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών καταδίκασε την εισβολή και κάλεσε το Μαρόκο να απομακρύνει όλους τους συμμετέχοντες από το έδαφος της Δυτικής Σαχάρας.

• Στις 31 Οκτωβρίου 1975, λίγες μέρες πριν, το Μαρόκο είχε ήδη ξεκινήσει την στρατιωτική εισβολή του στη Δυτική Σαχάρα. Στη συνέχεια, οι Μαυριτανικές δυνάμεις θα εισέβαλαν από το νότο. Η εισβολή σηματοδοτεί την έναρξη της ένοπλης σύγκρουσης ανάμεσα στις Μαροκο-Μαυριτανικές δυνάμεις εισβολής και το Μέτωπο ΠΟΛΙΣΑΡΙΟ.

• Στις 14 Νοεμβρίου 1975, υπογράφηκε στη Μαδρίτη μια μυστική συμφωνία ανάμεσα στην Ισπανία, το Μαρόκο και τη Μαυριτανία, με την οποία η Ισπανία παραχωρούσε τη διοίκηση του εδάφους στο Μαρόκο και τη Μαυριτανία. Η συμφωνία ήταν παράνομη, αφού είχε σκοπό να στερήσει ένα λαό από το δικαίωμά του στην αυτοδιάθεση και την ανεξαρτησία.

• Στις 27 Φεβρουαρίου 1976, ο λαός των Σαχραουί εξήγγειλε τη Λαϊκή Αραβική Δημοκρατία της Σαχάρας (SADR) η οποία είναι πλήρες και ιδρυτικό μέλος της Αφρικανικής Ένωσης. Έχει αναγνωριστεί από περισσότερες από 80 χώρες.

• Η κατάληψη της Δυτικής Σαχάρας οδήγησε ένα μεγάλο μέρος του λαού των Σαχραουί έξω από το Έδαφος. Σήμερα, υπάρχουν περίπου 150.000 Σαχραουί που ζουν σε στρατόπεδα προσφύγων στη νοτιοδυτική Αλγερία. Οι Σαχραουί που παρέμειναν στο κατεχόμενο Έδαφος εξακολουθούν να υφίστανται καταπίεση στα χέρια των Μαροκινών κατοχικών αρχών.

• Προκειμένου να σταματήσει τις επιθέσεις του στρατού των Σαχραουί, ο Βασιλιάς Χασάν Β’ του Μαρόκου, με τη βοήθεια ξένων στρατιωτικών συμβούλων, διέταξε την κατασκευή μιας τεράστιας σειράς αμυντικών τειχών στη Δυτική Σαχάρα. Από τον Αύγουστο 1980 ως τον Απρίλιο 1987 κατασκευάστηκαν συνολικά έξι τείχη που αγγίζουν τα 2.720 χιλιόμετρα μήκος. Το τείχος αυτό, συνολικά, θεωρείται το μεγαλύτερο ενεργό στρατιωτικό φράγμα στον κόσμο, προστατεύεται από οχυρά, τάφρους, ορύγματα, συρματοπλέγματα, περισσότερες από 7.00.000 νάρκες και το προασπίζονται περισσότεροι από 160.000 Μαροκινοί στρατιώτες.

• Μετά από 13 χρόνια ενόπλων συρράξεων, τον Αύγουστο 1988, τόσο το Μαρόκο όσο και το Μέτωπο ΠΟΛΙΣΑΡΙΟ δέχτηκαν ένα σχέδιο επίλυσης των Ηνωμένων Εθνών το οποίο προέβλεπε ένα ελεύθερο και δίκαιο δημοψήφισμα με αντικείμενο την αυτοδιάθεση, μέσω του οποίου ο λαός των Σαχραουί θα επέλεγε ανάμεσα στην ανεξαρτησία και την προσάρτηση στο Μαρόκο. Το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών ίδρυσε την Αποστολή των Ηνωμένων Εθνών για το Δημοψήφισμα στη Δυτική Σαχάρα (MINURSO), η οποία αναπτύχθηκε στο έδαφος για να επιβλέψει την κατάπαυση του πυρός που τέθηκε σε ισχύ στις 6 Σεπτεμβρίου 1991.

• Παρά την ανακωχή, το Μαρόκο εξακολουθεί να διατηρεί σε λειτουργία το 2.720 χιλιομέτρων στρατιωτικό τείχος του, το οποίο χωρίζει τη Δυτική Σαχάρα από το λαό της. Οι 7 εκατομμύρια νάρκες, κατά προσωπικού και αντιαρματικές, που βρίσκονται θαμμένες κατά μήκος του τείχους, εξακολουθούν να στοιχίζουν ακριβά σε θύματα μεταξύ των πολιτών Σαχραουί  και στις δυο πλευρές του τείχους.

Το τείχος αποτελείται από μια σειρά κατασκευών από άμμο και πέτρες, ύψους δύο ως τριών μέτρων. Εκτείνεται κατά μήκος τοπογραφικών υψηλών σημείων (όπως λόφοι και βουνά) σε όλο το Σαχραουί Έδαφος. Προστατεύεται από οχυρά, τάφρους, ορύγματα, συρματοπλέγματα, νάρκες και ηλεκτρονικά συστήματα ανίχνευσης και το προασπίζονται περισσότεροι από 160.000 Μαροκινοί στρατιώτες. Σε κάθε 5 χιλιόμετρα τείχους υπάρχει μια στρατιωτική βάση 100 περίπου Μαροκινών στρατιωτών. Πίσω από κάθε κύριο παρατηρητήριο, σε απόσταση τεσσάρων χιλιομέτρων, υπάρχει κινητή μονάδα ταχείας επέμβασης (με τεθωρακισμένα οχήματα, τανκς, κτλ). Μια σειρά σταθερών και κινητών ραντάρ με ακτίνα 60 ως 80 χιλιόμετρα είναι τοποθετημένα σε όλο το μήκος του τείχους. Σύμφωνα με κάποιες πηγές, το Μαρόκο ξοδεύει δύο εκατομμύρια δολάρια ημερησίως για τη διατήρηση του τείχους.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Παρακαλώ εκφραστείτε κόσμια!