Πέρασε ένας χρόνος από τη μέρα που ξεψύχησε. Οι έποικοι που του επιτέθηκαν δεν διώχθηκαν. Ούτε, φυσικά, οι γιατροί, αστυνομικοί και λοιποί "λειτουργοί" του συστήματος που τον αποτέλειωσαν. Η μάνα Τάκμπαρ παραμένει στην πλατεία. Κάθε μέρα. Συγκεντρώνει υπογραφές. Και λοιπόν;
Για αυτήν είναι ένας χρόνος. Για τη μάνα του Σαϊντ Ντάμπαρ είναι πέντε. Για άλλες είναι δέκα, είκοσι, σαράντα...
Χάθηκαν. Οι άνθρωποι. Και μετά και τα πτώματά τους. Τέλος.
Στην - κατεχόμενη από το Μαρόκο - Δυτική Σαχάρα, οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν αποτελούν είδηση. Σίγουρα όχι για το δικό μας "σύμπαν".
Στις 29 Ιανουαρίου 2015, πέντε Μαροκινοί έποικοι παρενόχλησαν σεξουαλικά τη θεία του Χαϊντάλα. Εκείνος προσπάθησε να τους εμποδίσει. Τον κάρφωσαν στο λαιμό. Έχασε τις αισθήσεις του. Τον ποδοπάτησαν. Η αστυνομία, όταν έφτασε, δεν ασχολήθηκε με τους δράστες. Οδήγησε στο τμήμα τον αιμόφυρτο νεαρό. Μετά από μια εβδομάδα ανακρίσεων και ιατρικών παραμελήσεων, στις 8 Φεβρουαρίου, ο Χαϊντάλα κατέληξε.
Οι Μαροκινές αρχές αρνήθηκαν εξαρχής να δώσουν τη σωρό στην οικογένεια που ζήτησε έρευνα γύρω από τα συμβάντα και νεκροψία. Μέχρι σήμερα αυτό δεν έχει αλλάξει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ εκφραστείτε κόσμια!