Κάθε χρόνο,
από το 1991 που συστήθηκε η MINURSO, η «Αποστολή των Ηνωμένων Εθνών για το Δημοψήφισμα
στη Δυτική Σαχάρα», στο τέλος Απριλίου, το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ
συσκέπτεται και ψηφίζει την παράταση της Αποστολής για ένα ακόμα χρόνο.
Η MINURSO είναι ξεχωριστή και ιδιαίτερη
ειρηνευτική αποστολή: με εικοσιτέσσερα χρόνια ζωής, και μοναδικό σκοπό δημιουργίας
και ύπαρξης τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος που θα έδινε στους Σαχραουί την επιλογή
της ανεξαρτησίας, η σχέση που έχει με το περίφημο δημοψήφισμα, είναι μόνο το R στο όνομά της (MIssion
des Nations Unies pour le Referendum au Sahara Occidental).
Έχει και μια
άλλη παγκόσμια αποκλειστικότητα: είναι η μοναδική ειρηνευτική δύναμη χωρίς
αρμοδιότητα για την επίβλεψη των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Και αυτό συμβαίνει ενώ
δραστηριοποιείται σε έδαφος στρατιωτικά κατεχόμενο από το Μαρόκο, το οποίο
είναι γνωστό σε όλες τις οργανώσεις Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Human
Rights Watch, Amnesty International κτλ) για την συνεχή και κατάφορη καταπάτησή τους:
δολοφονίες, απαγωγές, φυλακίσεις για πολιτικές πεποιθήσεις, βασανιστήρια,
απαγόρευση συγκεντρώσεων, ανελευθερία έκφρασης και τύπου, εκμετάλλευση των φυσικών πόρων του
εδάφους κι ένα θανατηφόρο τείχος εφτά εκατομμυρίων ναρκών που χωρίζει στα δύο
το λαό, κρατώντας τους μισούς σε καθεστώς ανελευθερίας και διακρίσεων και τους άλλους
μισούς εξόριστους σε καταυλισμούς προσφύγων…
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Τέλος
Απριλίου 2015 και το Συμβούλιο Ασφαλείας των ΗΕ, όπως κάθε χρόνο, αποφάσισε
χτες να παραμείνει στο έδαφος της Δυτικής Σαχάρας μια μικρή ειρηνευτική δύναμη,
η οποία διατηρεί το όνομα MINURSO και τις ανύπαρκτες αρμοδιότητές της.
Όλα κύλησαν
ομαλά: ο εκπρόσωπος του Μετώπου ΠΟΛΙΣΑΡΙΟ (Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της
Δυτικής Σαχάρας), μόνος νόμιμος εκπρόσωπος του λαού της, των Σαχραουί, ΔΕΝ πήρε
το λόγο! Όπως ακριβώς δεν δέχτηκε και τηλεφώνημα από τον Γ.Γ. των Ηνωμένων
Εθνών Μπαν Κι Μουν, κάτι που συνέβη στον Βασιλιά Μοχάμεντ VI του Μαρόκου, λίγους μήνες πριν την
κρίσιμη ψηφοφορία! Πάντως ο Μαροκινός βασιλιάς, αφού δέχτηκε διαβεβαιώσεις από
τον κ. Μουν ότι οι αναφορές προς το Συμβούλιο Ασφαλείας θα είναι «αντικειμενικές
και θα παρουσιάσουν τα πραγματικά γεγονότα», επέτρεψε την επίσκεψη του ειδικού
απεσταλμένου του Γ.Γ. στη Δυτική Σαχάρα, του Κρίστοφερ Ρος, μετά από ένα σχεδόν
χρόνο από την ανάληψη των καθηκόντων του.
Τι είχε
προηγηθεί; Το Μαρόκο ακύρωσε στρατιωτικές ασκήσεις με τις ΗΠΑ, όταν οι τελευταίες
τόλμησαν να εγείρουν ζήτημα επιτήρησης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ενόψει της ψηφοφορίας
του Συμβουλίου Ασφαλείας τον Απρίλιο του 2013.
Ενόψει της περσινής
ψηφοφορίας, του Απριλίου 2014, το Μαρόκο απείλησε ότι, αν η MINURSO αποκτήσει αρμοδιότητες επιτήρησης των
Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, θα τη διώξει από το έδαφος της Δυτικής Σαχάρας που
παράνομα λεηλατεί και κατέχει εδώ και σαράντα χρόνια, όπως ακριβώς έδιωξε και
τον ντόπιο πληθυσμό.
Πάντως, όλα
τα μέλη συμφώνησαν ξανά με την επιθυμία του Γ.Γ. να βρεθεί μια δίκαιη και κοινά
αποδεκτή λύση προς όφελος του λαού των Σαχραουί.
Θεώρησαν επίσης
ότι το κείμενο-πρόταση περιελάμβανε όλα τα στοιχεία που έπρεπε να ληφθούν υπόψη
για την απόφαση – όπως, για παράδειγμα, την έκφραση της επιθυμίας να γίνονται
σεβαστά τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Εξάλλου, είναι πολύ ευχαριστημένοι από την
προαγωγή και προάσπιση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και από τα δύο μέρη, το
Μαρόκο και τη Δυτική Σαχάρα. Επαίνεσαν το έργο της ειρηνευτικής αποστολής,
καθώς εδώ και λίγα χρόνια, κάποιοι ελάχιστοι Σαχραουί, έχουν τη δυνατότητα να
επισκεφτούν τις οικογένειές τους στην άλλη πλευρά του τείχους για μια εβδομάδα.
Όλοι
εξέφρασαν το ενδιαφέρον και την ανησυχία τους για τους πρόσφυγες και την
εξασφάλιση ανθρωπιστικής βοήθειας για την επιβίωσή τους.
Εξυμνήθηκε
βεβαίως και το Σχέδιο Αυτονομίας που προτείνει το Μαρόκο, σύμφωνα με το οποίο,
οι Σαχραουί μπορούν να επιστρέψουν στο έδαφός τους, αλλά το Μαρόκο θα
διαχειρίζεται την εξωτερική πολιτική και την οικονομία τους – όλα όσα έχουν
σημασία. Η άποψη των Σαχραουί, ΔΕΝ ακούστηκε. Έτσι κι αλλιώς, είναι γνωστή.
Απλά δεν τους ενδιαφέρει. Ούτε τους συμφέρει.
Λαμπρή εξαίρεση
αποτέλεσαν η Βενεζουέλα, η Αγκόλα, το Τσαντ και η Νιγηρία που αναφέρθηκαν στην
ανάγκη αποαποικιοποίησης και αυτοδιάθεσης του τοπικού πληθυσμού μέσω
δημοψηφίσματος και στην πραγματική προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλώ εκφραστείτε κόσμια!